"Αν δεν καώ εγώ,αν δεν καείς εσύ,αν δεν καούμε εμείς,πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη.."Ναζίμ Χικμέτ

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 24 ΦΛΕΒΑΡΗ

Καθημερινά οι οικονομικοί αναλυτές και οι αστικές κυβερνήσεις βρίσκονται αντιμέτωποι με τον χειρότερο εφιάλτη τους. Οι εκτιμήσεις τους για ανάκαμψη της οικονομίας πέφτουν στο κενό και η μια μετά την άλλη οι εθνικές οικονομίες φτάνουν στα όρια της χρεοκοπίας. Το πολιτικό και οικονομικό επιτελείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σπεύδει σε αναζήτηση λύσεων για να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα. Στο επίκεντρο των συζητήσεων η ελληνική (και όχι μόνο) οικονομία με το δυσθεώρητο χρέος και τα άδεια ταμεία.
Το σύμφωνο σταθερότητας και το καθεστώς επιτήρησης δίνουν ένα ξεκάθαρο στίγμα για το πώς αυτοί βλέπουν την «υπέρβαση» της κρίσης. Με κάθε μέσο επιχειρούν να μετακυλήσουν το κόστος στις πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Από κοινού η Ε.Ε. και η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προωθούν νέα λαίλαπα αντεργατικών και αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων σε όλα τα επίπεδα: ασφαλιστικό, φορολογικό σύστημα, μείωση μισθών, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις. Ταυτόχρονα έχουν επιστρατευτεί όλες οι εφεδρείες του συστήματος(Μ.Μ.Ε.-οικονομολόγοι κλπ) προκειμένου να μας πείσουν ότι πρέπει να βάλουμε «πλάτη» για την έξοδο από την κρίση με το πρόσχημα της «εθνικής ενότητας». Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προσπαθεί να χτίσει κοινωνικές συμμαχίες και να βγει στο προσκήνιο με φιλολαϊκό προσωπείο ωστόσο είναι αδύναμο να απαντήσει στα πραγματικά προβλήματα των εργαζόμενων και της νεολαίας και στην προσπάθεια αυτή κατευθύνει τις δυνάμεις του στο εργατικό κίνημα μέσω της Γ.Σ.Ε.Ε. και της ΑΔΕΔΥ. Σε συστράτευση η Ν.Δ. η οποία απαιτεί από το ΠΑ.ΣΟ.Κ να χτυπήσει άμεσα τα εργατικά δικαιώματα προς όφελος ενός δήθεν «εθνικού συμφέροντος».
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αποτελεί το αναγκαίο κυβερνητικό ανάχωμα για τις εργατικές διεκδικήσεις και δεν μπορεί να εμπνεύσει εργατικούς αγώνες. Η ΠΑΣΚΕ αποτελεί το δυνατό στήριγμα του ΠΑΣΟΚ στην εργασία και προωθεί με κάθε μέσο την κυβερνητική γραμμή. Η ΔΑΚΕ όσο και αν εμφανίζεται ως αντιπολίτευση βάζει πλάτη στη γραμμή της ΠΑΣΚΕ. Από κοντά και η Αυτόνομη Παρέμβαση(ΣΥΡΙΖΑ) που κινείται μεταξύ ΠΑΣΚΕ και απραγίας, ενώ ταυτόχρονα ο Σύριζα «κόπτεται» κατά τα άλλα για τα εργατικά δικαιώματα. Το ΠΑΜΕ από την άλλη εμφανίζει αγωνιστική διάθεση ωστόσο κινείται σε «ρηχά νερά» καθώς επί της ουσίας καλεί σε συσπείρωση γύρω από το ΚΚΕ και απομακρύνεται συνεχώς από το κομμάτι των εργαζομένων που παραδοσιακά δεν στηρίζει το κόμμα.
Ωστόσο ήδη οι εργαζόμενοι των stage από το Φθινόπωρο άνοιξαν τις κινητοποιήσεις, καθώς βρέθηκαν άνεργοι χωρίς προοπτική επαναδιορισμού και έδειξαν τα πρώτα σημάδια δυσαρέσκειας και αντίδρασης στα κυβερνητικά μέτρα που εφαρμόζονται. Οι απεργίες στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, η απεργία στις 17 Δεκέμβρη και στις 10 Φλεβάρη εκφράζουν ακριβώς τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και μια πρώτη άμυνα απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Στο πεδίο αυτό εμφανίζονται και οι πρώτες πράξεις αντεκδίκησης από μεριάς εργοδοσίας, όπως οι απολύσεις συνδικαλιστών (π.χ. Χαλυβουργική, εκδόσεις Άγρα, ΜΕΤΚΑ κλπ) πακέτο με τις «νόμιμες» απολύσεις σε σειρά επιχειρήσεων. Η ανεργία καλπάζει, καθώς καθημερινά νέες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, οι εργαζόμενοι δεν αποζημιώνονται και μπαίνουν σε καθεστώς εργασιακής περιπλάνησης.
Την κατάσταση αυτή βιώνουνε οι εργαζόμενοι, την κατάσταση αυτή καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε κι εμείς ως αυριανοί εργαζόμενοι. Οι αγώνες στον χώρο της εκπαίδευσης συνδέονται άμεσα με τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Για το λόγο αυτό θεωρούμε ότι τα συμφέροντά μας ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα των εργαζομένων και γι αυτό στηρίζοντας την εργατική Απεργία στις 24 Φλεβάρη παλεύουμε τόσο για την άμεση ικανοποίηση των κοινών μας αιτημάτων για μόνιμη σταθερή εργασία με αξιοπρεπείς μισθούς και ασφάλιση, όσο και για την ικανοποίηση των πάγιων αιτημάτων του Φοιτητικού Κινήματος.
Καθήκον των φοιτητών όσο και των εργαζομένων είναι να δώσουμε ζωντάνια στους Φοιτητικούς μας Συλλόγους και στα εργατικά σωματεία και χώρους δουλειάς αντίστοιχα, μέσα από αμεσοδημοκρατικές Γενικές Συνελεύσεις οι οποίες συσπειρώνουν το σύνολο των πληττόμενων και μπορούν να εκφράσουν τις πραγματικές τους διαθέσεις.


• Να μην εφαρμοστεί το Σύμφωνο Σταθερότητας.
• Καμιά απόλυση. Άμεση ανάκληση όλων των απολύσεων.
• Μόνιμη και σταθερή εργασία με αξιοπρεπείς μισθούς.
• Δημόσια και δωρεάν παιδεία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: