"Αν δεν καώ εγώ,αν δεν καείς εσύ,αν δεν καούμε εμείς,πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη.."Ναζίμ Χικμέτ

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση

Τα τελευταία χρόνια οι κινητοποιήσεις των φοιτητών και των σπουδαστών, ενάντια στις αντιδραστικές εκπαιδευτικές και εργασιακές αναδιαρθρώσεις(α.16, Ν-Πλαίσιο, ΔΟΑΤΑΠ,ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ) ,ανέδειξαν ένα μεγάλο ερώτημα που, ποτέ δεν απάντησε τόσο η ΝΔ(ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) και το ΠΑΣΟΚ(ΠΑΣΠ), αλλά ούτε και οι δυνάμεις της καθεστωτικής-επίσημης Αριστεράς(ΚΚΕ(ΠΚΣ)-ΣΥΡΙΖΑ(ΑΡ.ΕΝ.)) που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις αυτές.


Ποιος είναι τελικά ο ρόλος της εκπαίδευσης στον καπιταλισμό;
Στον καπιταλισμό η εκπαίδευση εμφανίζει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ,όπως η μαζική συμμετοχή σε όλες τις βαθμίδες ,η αυξημένη γενική υποχρεωτική εκπαίδευση (σε όγκο γνώσης και χρόνο) ,ο κατακερματισμός των εκπαιδευτικών βαθμίδων(ΑΕΙ/ΤΕΙ, Ενιαίο Λύκειο/Επαγγελματικό Λύκειο, ΙΕΚ-ΚΕΚ-ΚΕΣ) οι κατευθύνσεις και οι εξειδικεύσεις. Προορισμός των αποφοίτων είναι η μισθωτή εργασία με συνδυασμό χειρωνακτικής και διανοητικής εργασίας .Το πλειοψηφικό κομμάτι των αποφοίτων του ενσωματώνει τα χαρακτηριστικά του νέου εργαζομένου, αφού πλέον η συντριπτική πλειοψηφία δεν θα αποτελεί στελεχικό κομμάτι της παραγωγής.
Οι βασικές της διαστάσεις της όμως, είναι η αναπαραγωγή και επιβολή της αστικής ιδεολογίας στη νεολαία καθώς και, η ενσωμάτωση της γνώσης στην παραγωγική διαδικασία (αναπαραγωγή του κεφαλαίου). Με λίγα λόγια στοχεύει, στο να δημιουργεί μια νεολαία υποταγμένη στην κυρίαρχη ιδεολογία, που όταν ενταχθεί στην παραγωγή θα αποτελεί ένα μορφωμένο, αλλά πλήρως εκμεταλλεύσιμο(χωρίς δικαιώματα) εργατικό δυναμικό .

Η προσπάθεια κατάργησης της δωρεάν εκπαίδευσης, δεν σημαίνει μόνο την εισαγωγή οικονομικών-ανταποδοτικών κριτηρίων στον τρόπο λειτουργίας των ιδρυμάτων, μετατροπή της εκπαίδευσης σε εμπόρευμα και κατακερματισμό της γνώσης (εξειδίκευση).Σημαίνει κυρίαρχα ότι, οι νέοι εργαζόμενοι θα εντάσσονται με χειρότερους όρους στην παραγωγή, καθώς δεν θα έχουν εργασιακά δικαιώματα, θα έχουν πολύ εξειδικευμένες γνώσεις και κατά συνέπεια θα είναι αναλώσιμοι και εγκλωβισμένοι σε ένα φαύλο κύκλο ειδίκευσης-ανεργίας-επανειδίκευσης -ανεργίας κ.ο.κ..
Έτσι λοιπόν το σύνολο των κρατικών νομοθετημάτων(π.χ. Ν-Πλαίσιο, ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ) λειαίνει το έδαφος προς αυτή την κατεύθυνση, σε συνδυασμό με την νομιμοποίηση της ανασφάλιστης-μαύρης εργασίας (προγράμματα stage κλπ) και την αυταρχικοποίηση των συνθηκών εργασίας(κάμερες, κατάργηση συνδικαλιστικής δράσης κλπ). Κατά συνέπεια οξύνονται οι ταξικές αντιθέσεις και αναπόφευκτα νεολαία και εργαζόμενοι συγκρούονται με τις καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις.

Για μα μαχητική απάντηση του Φοιτητικού Κινήματος. Μέτωπο Παιδείας-Εργασίας.
Έτσι λοιπόν είναι ανούσιο και παιδαριώδες να παλεύει κάποιος για μια εκπαίδευση απελευθερωμένη, από τα δεσμά της αστικής πολιτικής και του κεφαλαίου, χωρίς ταυτόχρονα να παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης του εργαζομένου. Είναι αναγκαίο λοιπόν το Φοιτητικό Κίνημα να παλεύει για το ζήτημα της εργασίας ,να συνδέει την πάλη του με το Εργατικό Κίνημα και να μην περιχαρακώνεται πολιτικά και χωροταξικά στο Πανεπιστήμιο. Να αποτελεί το πλέον μάχιμο στήριγμα του εργατικού κινήματος. Σε συνθήκες έντασης της επίθεσης στο χώρο της εκπαίδευσης, ως προπύργιο αντιδραστικών αλλαγών στην εργασία, πρέπει να συνδέσουμε την καθημερινή πάλη, με την πάλη για την κατάργηση κάθε καταναγκασμού και εκμετάλλευσης, για την ανατροπή εν τέλει του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας με ανώτερη οργάνωση, ισότιμους ανθρώπους και ελευθερία.


Η λογική της Ενιαίας Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης.
Το ζήτημα της ενιαίας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης είναι ανάγκη στο σήμερα να ανοίξει δυναμικά τόσο στο επίπεδο των φοιτητικών κ σπουδαστικών συλλόγων όσο και συνολικότερα στην κοινωνία σαν το μόνο πρόταγμα για την απελευθέρωση της παιδείας στην βάση των κοινωνικών αναγκών.
Η γνώση που δεχόμαστε στο σήμερα μέσα από το σημερινό καλούπι πανεπιστημίου –του επιχειρηματικού πανεπιστημίου- αποτελεί εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό, καταργεί την ελεύθερη πρόσβαση στην 3βάθμια εκπαίδευση θέτοντας ταξικούς ,οικονομικούς και εξεταστικούς φραγμούς.

Το ζήτημα του ενός πτυχίου ανά γνωστικό αντικείμενο δείχνει την αναγκαιότητα να παρέχεται το σύνολο της παραχθείσας γνώσης με στόχο τη δημιουργία αποφοίτων που θα κατέχουν την ολόπλευρη γνώση του αντικειμένου και όχι ένα τμήμα αυτής. Αυτό πιο απλά σημαίνει διαφύλαξη της γνώσης από το κατακερματισμό της και τον εγκλωβισμό της σε ειδικευμένα-ευέλικτα προγράμματα σπουδών (βλέπε αυτά των ΚΕΣ, ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΤΕΙ).Παλεύουμε για ενιαίες προπτυχιακές σπουδές που θα κατευθύνονται ενάντια στη λογική του 2+2 δηλαδή 2 έτη βασικών προπτυχιακών σπουδών και 2 έτη επιπέδου master, το οποίο έχει σαν στόχο την υποβάθμιση της αξίας του σημερινού πτυχίου και τη δημιουργία υπέρ-εξειδικευμένων αποφοίτων με ελάχιστα επαγγελματικά δικαιώματα και αβέβαιο εργασιακό μέλλον.

Θέλουμε μια Εκπαίδευση:
• Που θα είναι απελευθερωμένη από τα δεσμά της αγοράς και θα υποτάσσεται πλήρως στις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας.
• Που τελικά τελικά θα παρέχει στην κοινωνία αποφοίτους-εργαζόμενους με ισότιμα εργασιακά δικαιώματα που θα κατέχουν το σύνολο της γνώσης, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για κοινή διεκδίκηση των αιτημάτων όλων των εργαζομένων, σημερινών και αυριανών, παλιών και νέων(βλ. συλλογικές συμβάσεις εργασίας και αντικατάσταση τους στο σήμερα με τις νόμιμες πλέον ατομικές συμβάσεις), κόντρα λοιπόν και στο δόγμα του ατομισμού που προσπαθεί να προωθήσει αστική πολιτική.

Η εκπαίδευση λοιπόν υπό το πρίσμα της απελευθέρωσης της γνώσης δεν υποτάσσεται στις ανάγκες του κεφαλαίου αλλά απαντά στα κοινωνικά προβλήματα και στις κοινωνικές ανάγκες, διαμορφώνοντας εργαζόμενους που έχουν την δυνατότητα να δουλέψουνε σε οποιοδήποτε τομέα εφαρμογής του αντικείμενου τους ακριβώς επειδή κατέχουν το σύνολο της γνώσης και ο εργοδότης αναλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου τη περαιτέρω επιμόρφωση του εργαζόμενου, τόσο στο επίπεδο της επαφής με το περιεχόμενο της εργασίας, όσο και στο επίπεδο της ενημέρωσης του εργαζόμενου για τις νέες εξελίξεις-γνώσεις γύρω από την εργασία του (κατάργηση Ι.Δ.Β.Ε.) .Με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζεται και μια καίρια προσπάθεια του κεφαλαίου, να μεταφέρει όλο το κόστος (σε χρόνο και σε χρήμα) της κατάρτισης και της επανειδίκευσης κ.ο.κ. στις πλάτες των εργαζόμενων. Ακριβώς επειδή στο σήμερα επιδιώκουμε την απελευθέρωση της παιδείας, είναι αναγκαία αλλά και δυνατή η διεκδίκηση ενιαίων ισχυρών πτυχίων με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτά, η κατάργηση διαδικασιών πιστοποίησης μετά από αυτό (βλ. Π.Π.Δ.Ε. κοκ), η κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και η πάλη του συνόλου των εργαζομένων και του φοιτητικού κινήματος από κοινού για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μείωση των ωρών εργασίας (ακριβώς επειδή σήμερα υπάρχει η δυνατότητα να δουλεύει ένας εργαζόμενος λιγότερο, μόνιμα και σταθερά, και να απολαμβάνει πολλά περισσότερα) και ταυτόχρονη αύξηση των μισθών ,των συντάξεων και των επιδομάτων ανεργίας.

Για το λόγο αυτό είμαστε ενάντια στο διαχωρισμό ΑΕΙ ,ΤΕΙ ,ΙΕΚ .κλπ και διεκδικούμε ενιαία δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Τασσόμαστε ενάντια στην αναγνώριση των ΚΕΣ (κοινοτική οδηγία 36/05) τα οποία πουλάνε εξειδικευμένα πτυχία και απόφοιτους που θα αποτελέσουν το πιο φθηνό εργατικό δυναμικό. Με την αναγνώριση των ΚΕΣ, τα ΤΕΙ αλλά και στο σύνολο της εξειδικευμένης μεταλυκειακής εκπαίδευσης αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα μεταξύ των αποφοίτων των διάφορων ιδρυμάτων, οι οποίοι θα εργάζονται, θα ανταμείβονται αλλά και θα διεκδικούν τις ανάγκες τους κάτω απόδιαφορετικές συνθήκες(εδώ εμφανίζεται ξανά η προσπάθεια αποδυνάμωσης του Εργατικού Κινήματος και των συλλογικών διεκδικήσεων)

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στο σύνολο της και όχι αναπόσπαστα από τους άλλους της στόχους, έχει επίσης σαν στόχο την πειθάρχηση και χειραγώγηση του Φοιτητικού Κινήματος (ως εκείνους τους ανθρώπους που στην συντριπτική τους πλειοψηφία θα γίνουν οι νέοι φθηνοί, ευέλικτοι, αναλώσιμοι κ.ο.κ. εργαζόμενοι που έχει ανάγκη το καπιταλιστικό σύστημα στην εργασία) που γίνεται αντιληπτή από την πρόθεση της κυβέρνησης να εφαρμόσει τον νόμο πλαίσιο που στοχεύει σε εξειδικευμένα προγράμματα σπουδών ,εντατικοποίηση των σπουδών (προαπαιτούμενα ,αλυσίδες κλπ), την εισαγωγή όρων αποδοτικότητας των φοιτητών και κατάργηση τόσο του ασύλου (κατάκτηση του λαϊκού κινήματος) άλλα και απαγόρευση της ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης. Το πάζλ των μεταρρυθμίσεων συμπληρώνουν και οι 3 νόμοι (αξιολογηση,ΙΔΒΕ,ΔΟΑΤΑΠ)οι οποίοι πολεμήθηκαν και πολεμούνται ακόμα από το Φ.Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: